17 Kasım 2014 Pazartesi

   
                                                                            İsimsiz Hisler


                                                                          

          Dünya dönerken etrafında bilmem kaç km hızla, zihnimdeki düşüncelerde onunla beraber dönüyor.Hızına yetişemediğim, yorulduğum ,gerçekliğinden ürktüğüm fikirler dünyası.Teleskopla uzayı gözleyenler, yanımda beni anlayamıyorlar.
          Bir yaz tatilinde ki okul bahçesi sessizliği olsaydı keşke, boş salıncağın gıcırtısı duyulsa.His dediğimiz iğrenç o belayı öldürmekten korkmazdım evet.Elime bıçak alır, kokusuzca ona  dalardım.Zihnimi bulandırdığı için.Sırf o sessizliği sağlamak için, gözümü kırpmadan düşüncelerimin katili olurdum.
          Unutmak bazı yüzleri, sözleri, birilerini ansızın hatırlatan ufak ayrıntıları.O zaman yarına hayır gelme demezdim.Yağmuru görünce şemsiyeyle kaçmazdım ondan köşe bucak. Tanımadığım çocuklarla saklan baç oynar, tekerlemelerle çenemi yorardım.Hayaller hayal olduğuna göre , gerçeklerin ülkesinin vatandaşı olmuşum demektir.Göğsümü gere gere yaşardım geri kalan hayatımı doyasıya.

   *******
     
         Ağlamaktan  öpmeye,yalnızlıktan kalabalığa, sarılmaktan vedaya bütün duygular kanat çırpmış, içimde yaşamış benimle.Büyümüş büyümüş kocaman olmuş yüreğim.Yanaklarımdaki küsen gamzelerin derdinde değil ki benliğim.Düşmeden uçmaya  çalışan bir kelebeğin hikayesi..Sonra bir kuş gördüm yolumda ağlıyordu.Tutum sımsıkı avuçlarımla, kalp atışını dinledim.O da uçmak ister mi benim gibi.Kıvrıla kıvrıla süzülmenin türküsünü mü tutmuş bilmem.Sarmaladım avuçlarımla.
 
   
     
           Sonra bir kuş gördüm gözlerinde ağlıyordu sessiz sessiz.Sormadım nedenini.Girdim kanadının altına.Gel uçalım dedim birlikte.Uçar mısın benimle? Uçtu ansızın beklemeden beni.Bir kuşun kanadında mıydı aşk şimdi? Delip geçti geceyi..
           Yollar kaldı şimdi bana.Önümde uzanan çok uzun yollar.Yalnız başıma geçeceğim sensiz yollar...