Kocaman oldum artık.Büyümek ve getirdiği sorumluluklar her geçen hissetirirken varlığını omuzlarımda benim için ne değişti 21 yılda? Ben pek birşey anlayamadım sanki.Durmadan büyüdüm işte; emekle ,diş çıkar arada yaramazlık,biraz hastalık...Sonraları boyum uzadı ,kilo alıp verdim,saçımın rengi koyulaştı,dillendim, ağladım güldüm,zamanı geldi okula gittim,yazıp okumayı öğrendim.Daha da yıllar geçti üniversiteye giden kızın oldum.Bir şeylere ara ara isyan ettim ,çoğu kez de teşekkür..
Küçükken 'baba mama' diye başladığım cümleler büyüdükçe ' baba amaya' dönüştü.Hep yapmaktan bıkmadığım açıklamalar, birşeylere itirazlar bize birbirine sonsuz güven ve sevgi duyan baba kız sarılmalarını getirdi.Yazdıklarımı çizdiklerimi hep eleştirdin ama bu beni doğruya iletti. İlk karikatürümü seninkini taklit ederek çizdim ben.Ödül aldığım resmi birlikte yaptık.Taktir alan kompozisyonlarım da hep fikrin vardı.Korkularım ,sevinçlerim sana açıldı hep.Dargınlıklarımız hiç olmadı ,birbirimize sevgimizi göstermekte ve bunu dile getirmekte hiç zorlanmadık. İşten her geldiğin de beni sıcak yatağımda öperken şimdi mesafeler aramıza girsede, farklı çatılar altında uyusakta, yanağıma uzaklardan konan buseyi hissediyorum ben..
Ne kadar büyüsem de senin hep minik kızınım.Bu hiç değişmeyecek tıpkı birbirimize duyduğumuz karşılıklı güven ve sevgi gibi..Hep benimle,hep yanımda ol babacım.
Babalar günün kutlu olsun. :)
bir babanın çocuğundan alabileceği en anlamlı hediyedir eralde kendi emeğinle birşeyler yazmak..eline sağlık canım çok güzel olmuş :)
YanıtlaSil