Söylenecek her şey bitmişse
Hayat doldurulamayacak boşluklara dönüşmüşse
Güzel olan ne varsa onunla peşi sıra gitmişse
Çok sevdiği ahşap yelkenliyi ,mavi sulara gömmüş
Ardından o mavilere gözlerinden yağmurlar dökülmüşse
Patika dedikleri; kilometreler boyu bitmeyen yollar olurken
Sen kalmalara, mecbur kalmış
Kim bilir, belki gitmekten korkmuş
Bu yüzden aynı sokaklarda pervasızca yürüyüp durmuşsan.
Dudaklarını her araladığında ,onun ismi düşmüşse ortalıklara ,bilinçsiz
İçi kahve dolu bir fincan , arada yaktığın tek tük sigara artık tutar olmuşsa elini
Kalbin bedenini terk etmiş, kapıldığı bir başka kalbin yolundan,bilmediği yollara düşerek sana kahpelik yapmışsa
İşlemediğin suçları üstlenmişsen zamanla
Yüzüne çarpan soğuk yel acaba onu da bir yerlerde üşütüyor mu diye düşünüyorsan
Sıcak bir tabak yemek tatsız, uyku anlamsız gelir olmuşsa
Resminin asılı olduğu duvara sarılıp,öper
Sevgisiyle ,nefretiyle karmakarışık olup
En sonunda özlemiyle sevişmekten yorgun düşmüşsen
Birden bire sinirlenip , yüzünü hatırladığın an köpüğü üflenmiş süt gibi sakinleşebiliyorsan aniden
Neden kayıtsızca bağlandım diye, bir kez olsun kendine sormamış
İçinde yaktığı ateş üşümüş, için hep titremiş
Hatıraların celladın olmuş , seni diri diri gömerken bir kez olsun 'imdat' dememişsen
Ve aşk dedikleri o cani, bir fiil hissetirirken varlığını,
Yaşamdan koparmışsa seni an ve an.
.
..
...
Çok sevmişsin dostum.
Sen en çok onu sevmeyi sevmişsin.
İmrenmeden edemedim
Sen ne de güzel sevmişsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder