Ütopya

Kucaklayabilsem denizi .

Kollarımı açsam ,yüzüme çarpsa tüm su,

Beni düşüremeye gücü yetmese, aksa saçlarımdan her bir damlacık,

Balıklar çarpa çarpa yüzerek geçse ayaklarımdan.

Yosuna koksam, genizlerimi yaksa tuzlu su, sonra boğazımı..

Gözlerimi açtığımda derinlerde bulsam kendimi, çok aşağılarda.

Yeryüzünden bir parça kopuk.

O dipsiz mavi de gördüğüm ilk kırmızı balık sürüsüne takılsam.

Durmadan yüzerken,kulağım da suyun söylemekten bıkmadığı melodisine,

Aklımdan sözler yazsam.

Deniz kızı değilim ki ben.

Bir kuyruğum yok, içine su dolan ciğerlerim de..

Sadece rüyalar da kaybolmuş zavallı bir çocuğum ben.

Gökyüzüne sarılmak istiyen, bulutlara sokulmak.

Tüyden bile daha hafif, serseri bir uçurtma gibi savrulan, amaçsızca.

    ***

Uyanmaktan korkuyorum.Tekrar nefes almaktan.

Ayaklarım toprağa değsin istemiyorum.

Sadece özgür olmak istiyorum ben.

Kar taneleri kadar temiz olsun ruhum.

Bu kez içimi açsam gökyüzüne.

Kalbimizde taşıdıklarımız asla veda edemediklerimizdi yer yüzünde.

Burada değil.

Zihnimde ki alt üst olmuş düşünceleri ve içimi bulandıran saçmalıkları yağmurlara tutsam.

Sonun da yeryüzündekilerden daha insan olsam.

Yalan bir rüyadan gülümseyerek uyansam..

    ***

İçim de huzur, ellerimde çaldığım yıldızlar, gözlerimin altında  yağan yağmurdan kalanlar.